Shonen - Japans voor tiener of adolescent, onder de artistieke leiding van Éric Minh Cuong Castaing - stelt de verscheidenheid van het lichaam en de dans in vraag door ze op het toneel in contact te brengen met nieuwe technologieën en choreografieën, geïnspireerd door Japanse butoh en hedendaagse en stedelijke dansvormen. Cuong Castaing onderzoekt daarbij telkens opnieuw het lichaam en zijn representaties in het digitale tijdperk en stelt vraagtekens bij de dualiteiten kunst/maatschappij, echt/fictie, natuur/cultuur en organisch/kunstmatig.
Sinds 2007 creëerde hij een 12-tal voorstellingen, installaties en performances met humanoïde robots, augmented reality en andere nieuwe technologieën. Sinds 2016 is hij ook artist in residence bij het Ballet National de Marseille.
In lijn met School of moon (CCHA, 2018) en lil’dragon (CCHA, 2016) vervolgt Cuong Castaing in Phoenix zijn onderzoek naar de menselijke en niet-menselijke beweging. Zijn interesse gaat ditmaal uit naar de relatie tussen het lichaam en drones, zowel hightech speelgoed als dodelijk wapen in de 21ste-eeuwse oorlogsvoering.
Drie dansers interageren met de vlucht van de live gestuurde drones. Ze nemen het geruis van de drone in zich op, ze spelen met hun positie in de ruimte, hetgeen hun eigen ‘radargevoel’ stimuleert. Een tweede deel opent een venster op de wereld, meer specifiek Gaza, waar het breakdancers-collectief Myuz GB Crew hun acrobatische ‘parcour’ in de stedelijke ruimte beoefent als teken van verzet. We zijn er, opnieuw live, getuige van hoe de dansers daar de permanente aanwezigheid van drones ondergaan.