Again The Sunset is identiteit, steeds opnieuw vermenigvuldigd door wat het raakt. Het beweegt. Het is een lied, een toespraak, een verhaal.... Het is een steen die hard wordt als je hem vasthoudt. Het is stil. En dan wordt het zo luidruchtig....
We werken om door te gaan en gaan door om te werken, we verplaatsen wat er verplaatst moet worden en zingen wat er gezongen moet worden over bedrieglijke stenen, dubieuze wolken en hopeloze liefdegeschiedenissen. Werken om te werken en bewegen om bewogen te worden is actieve hoop die beloning nastreeft.
Niet geheel hopeloos, bereiden fysieke en emotionele arbeid zich voor op een vriendschappelijke strijd. Ze stoten, ze duwen, ze trekken en geven elkaar de vijf omdat ze weten dat ze sterkere bondgenoten zijn wanneer de storm losbarst.
