Marijke Pinoy schreef een monoloog die haar langs bijzondere plekken en mensen voert. Een tocht door het niemandsland, eeuwig op weg.
Aanvankelijk startte mijn project als een wandeling langs de filosofen Rosa Luxemburg en Hannah Arendt. Mijn ontmoetingen en gesprekken met een aantal bijzondere mensen, die mij nu en dan vergezelden, waren als water en brood.Daan Borloo, Lisaboa Houbrechts, Delfine Bafort, Arend Pinoy, Tom Vermeir, ze zijn deel van mijn tocht.Vanuit die ontmoetingen ben ik dichter bij mezelf gekomen.In het niemandsland.In de niet- plek.Even 'rusten'.De eeuwige zee van Thalatta in mijn kop omarmen.Marijke deelt die eerste stap, worp, smeet graag met jullie.Onaf.Intuïtief.Impulsief.Open.Vragend.Een ontmoeting met jullie via Minerva met de helm, de buizenmadame, de vader met zijn winkeltje in vijzen, de vogelmens en Guido Gezelle.
